28اعمال را شروع كند و به همين نيّت، لبيك بگويد. (م251)

[27] لازم نيست، نيّت را به زبان آورد، بلكه همين مقدار كه بنا دارد اعمال عمرۀ مفرده را آغاز كند و با همين قصد لبّيك بگويد كافى است و به عبارت ديگر، نيّت در عبادات و كارهاى ديگر، در اين جهت فرق ندارد، پس همان‌طور كه انسان با قصد آب مى‌خورد و راه مى‌رود، اگر عبادت را همان‌طور بجا آورد، با نيّت بجا آورده است. (م539)

[28] تمام اعمال عمره - حتّى احرام - از عبادات‌است و بايد با نيّت خالص براى خداوند و بدون هرگونه ريا و خودنمايى انجام شود، ودر اين جهت، عبادات با ساير كارها فرق دارد. (م253)

[29] لازم نيست، هنگام نيت، قصد ترك مُحرّمات را نيز داشته باشد؛ يعنى لازم نيست كه بنا داشته باشد محرّمات احرام را انجام ندهد ¹، بجز محرّماتى كه عمره را باطل مى‌كند كه اين‌گونه محرّمات، اگر قصد ترك آنها را نداشته باشد، احرام باطل است، بلكه غير ممكن است. (م251)

[30] اگر به واسطۀ ندانستن مسأله يا به جهتى ديگر به جاى