متن کتاب جامع الفتاوی - جلد 1 - صفحه 42

(1 تا 390)

42مسأله 26 - بالا بودن هزينه‌هاى سفر حج مانند اجرت ماشين و هواپيما و قيمت اجناس در سال استطاعت دليل بر جواز تأخير حج نمى‌شود¹ و بايد در همان سال استطاعت به حج برود مگر² آنكه به قدرى بالا باشد كه موجب حرج و مشقت در زندگانى شود.³

مسأله 27 - اگر شخصى زائد بر ضروريات زندگى و نيازهاى معيشت، مالى دارد كه مى‌تواند با فروش آن مصارف حج را تأمين كند، با داشتن ساير شرايط مستطيع است و بايد حج برود هرچند كه بواسطه‌ى نداشتن مشترى به كمتر از قيمت معمولى بفروشد؛ مگر اينكه فروش به اين صورت، موجب حرج و مشقت⁴ براى او شود.⁵

(1)) . آية اللّه بهجت: اگر به حدّ غير عقلائى نرسد.

(2)) . آية اللّه گلپايگانى: مگر آنكه ضرر به نحوى باشد كه عرفاً بگويند مستطيع نيست.

(3)) . آية اللّه مكارم: به طورى كه در عرف بگويند مستطيع نيست.آية الله سبحانى: اگر ضرر زايد بر مقدار متعارف و موجب اجحاف باشد، ولو موجب حرج و مشقت هم نشود، حج واجب نيست و اما اگر هزينه و مخارج حج بالا برود و مثلاً كرايه ماشين در سال استطاعت گران‌تر از سال بعد باشد تأخير جايز نيست و بايد همان سال برود.

(4)) . آية اللّه خوئى، آية اللّه تبريزى: يا موجب ضرر عمده‌اى شود.

(5)) . آيات عظام سيستانى، گلپايگانى، صافى: يا اجحاف در حق او باشد. آية اللّه صافى و آية اللّه گلپايگانى اضافه فرمودند: اجحاف و ضرر بحدّى باشد كه عرفاً بگويند مستطيع نيست.آية اللّه بهجت: يا ضرر.آية اللّه مكارم: به طورى كه در عرف بگويند مستطيع نيست.

مشخصات کتاب

جامع الفتاویجلد:1:موسوی شاهرودی، مرتضیناشر:[بی نا]محل نشر:[بی جا] - [بی جا]سال نشر:0

دریافت فایل ارجاع:

BibTex | Endnote

سایر جلدهای کتاب:

جلد 1