28
مقدّمه
حجّ از واجبات مهمّ دين مبين اسلام است بلكه از ضروريات آن است و ترك آن از گناهان كبيره است. خداوند متعال در قرآن مجيد مى‌فرمايد: وَ لِلّٰهِ عَلَى النّٰاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطٰاعَ إِلَيْهِ سَبِيلاً وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللّٰهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعٰالَمِينَ.1 براى خدا بر مردم است كه آهنگ خانه (او) كنند. آنهائى كه توانائى رفتن سوى آن دارند. و هركس كفر ورزيد (و حج را ترك كند، به خود زيان رسانده) خداوند از همۀ جهانيان بى‌نياز است.
و همچنين مرحوم شيخ كلينى در روايت معتبرى از امام صادق عليه السلام نقل كرده كه فرموده است هركس از دنيا برود و حجة الاسلام بجا نياورد بدون اينكه او را حاجتى ضرورى باشد يا به جهت بيمار شدن از آن بازبماند يا آنكه پادشاهى از رفتن آن جلوگيرى نمايد چنين كسى در حال مردن به يهوديت يا نصرانيت از دنيا خواهد رفت.
نظر به اينكه اين مناسك براى فارسى زبانان مى‌باشد و تكليف آنها عمره و حج تمتع است به بيان احكام آنها اكتفا شده است.
اين كتاب در سه بخش و چند فصل تنظيم گرديده است و قبل از بيان واجبات و مناسك، مسائلى مربوط به وجوب حج و برخى مسائل نيابت و وصيت به حج، ذكر مى‌گردد.