179طهرانى در سال 1276 ه ق، بنا شد. سقف و ستون‌هاى اين دكه كه در آن زمان، از چوب بود، در سال 1342ه .ق با چوب‌هاى جديدى كه از هند آورده بودند، بازسازى شد. 1 در جبهه دكه، تعداد دوازده ستون چوبى وجود داشت كه دو ستون، به ارتفاع سيزده متر در بخش ميانى و مرتفع آن و شش ستون به ارتفاع نه متر، در دو جناح شرقى و غربى دكه و دو نيم ستون به ارتفاع چهار متر نيز در انتهاى غربى و شرقى آن، قرار داشت. جبهه و ستون‌هاى چوبى اين دكه، در سال 1388ه .ق، با جبهه و ستون‌هايى از سنگ مرمر فاخر، تعويض گرديد. 2
افزون‌بر ايوان طلا، در ضلع غربى حرم و متصل به رواق ابراهيم مجاب، ايوان ديگرى به نام ايوان رأس الحسين (بالاسر) وجود دارد كه طاق آن به شكل زيبايى، كاشى‌كارى شده است. در اين ايوان، كتيبه‌اى به چشم مى‌خورد كه تاريخ 1296ه .ق بر آن ثبت شده است.
(تصوير شماره 127 و 128)
حرم و گنبدخانه
حرم مطهر امام حسين(ع) كه صحن وسيعى، آن را از چهار جهت احاطه كرده، 3850 مترمربع مساحت دارد. بخش مركزى حرم، شامل گنبدخانه است كه وسط آن، قبر شريف امام حسين(ع) و فرزندشان على‌اكبر قرار دارد. روى قبر، صندوقچه چوبى خاتم‌كارى نفيسى، وجود دارد و روى اين صندوقچه، ضريح فولادى و روى آن نيز ضريح نقره و طلاكوب، نصب شده است.
در زاويه جنوبى گنبدخانه، به فاصله حدود 1/5 متر از قبر على‌اكبر و در حدفاصل گنبدخانه و رواق جنوبى، محل دفن شهداى كربلا قرار دارد. روى اين محل، ضريح يك ضلعى از نقره، به طول 4/8 متر، نصب شده است كه از پنج دهانه (پنجره) به عرض هر دهانه، 75 سانتى‌متر و ارتفاع 70 سانتى‌متر، تشكيل شده است.
(تصوير شماره 129)
