20معنا طلب است. بقيع داستان صدها صحابى مخلص و وفادار است كه هرگز سهمى دنيوى از ايثار و اخلاص‌ها و همگامى‌هاى خود با نبى رحمت در دنياى ماده، طلب نكرده‌اند.
داستان امامت شيعى و راستين اسلامى است كه در چهرۀ سبط اكبرِ نبى رحمت، حسن مجتبى(ع) و باقى‌ماندۀ حادثه طف، سجاد امامت(ع) و باقر علوم و صادق آل‌البيت(عليهم السلام) تجلّى يافته است.
داستان و غمنامه خليفه بلافصل پيامبرِ رحمت(ص) و دخت مظلومۀ او، سيدۀ زنان عالم است. غمنامۀ غربت، انقطاع وحى و سيلى خوردن‌هاى دردانۀ هستى و گريه‌هاى ممتد از رجعت امت، پس از پدر خويش و نگين رسالت و نبوت است. معناى آيه تطهير و طنين صداى مظلومانۀ كوثر است و فرياد بيت الأخزان فاطمه(عليها السلام)، نگين هستى است. واگويۀ دختركانى از تتمۀ نبوت است كه با غم‌هاى سترگ خود، در سينۀ آن غنودند؛ همچون رقيه و زينب و امّ كلثوم، بازتابى از كرامت زنان و مادرانى بزرگ است كه با دستان خود انسان‌هايى بزرگ را به تاريخ انسانيت عرضه داشتند و با كعبه نجوى كردند و طفلِ مام هستى را، كه جان جهان است، بر دستان كرامت خويش گذاردند. داستان بانويى است كه كفالت خاتمۀ رسالت و عقل كلّ هستى را مفتخر شده است.
بانويى بزرگ، فاطمه بنت اسد، كه هم مام امير ولايت و عدالت است و هم كفالت‌گر انسان كامل تاريخ بشريت، ستودۀ خدا، محمد مصطفى(ص).
بقيع، يادمان سعديه‌اى است كه با شير پستان خويش، كارى همچون فاطمۀ بنت‌اسد را تداعى كرده است.
بقيع، جايگاه مادران امت، زنانى كرامت پيشه؛ همچون جويريه، امّ حبيبه، امّ‌سلمه، ماريه و... كه همواره، همچون امّ سلمه و امّ حبيبه، غم‌هاى زنانه را از چهرۀ تابناك پيامبر(ص) ستردند.
غمنامۀ صفيه و عاتكه؛ دو بانوى با شهامت و عمّه‌هاى يتيم عبدالله، پيام آور حقيقت است؛ آنان كه پشتوانه‌اى براى يادگار رسالت بودند. واگويه‌اى از گريه‌هاى خواهرى