15نوآورى‌هاى عرفى محض يا نوآورى‌هاى عرفى مرتبط به امور دينى، به معيارهاى مخصوص خود بستگى دارد. در بيانى كلى، مى‌توان گفت: نوآورى خوب آن است كه كمال و پيشرفت مادى و معنوى انسان را به دنبال داشته باشد و نوآورى بد به هر پديده‌اى گويند كه مردم را از مسير كمال و خوشبختى در دنيا و آخرت بازدارد. بنابراين، خوب يا بد بودن اين‌گونه نوآورى‌ها به لحاظ علمى با بدعت اصطلاحى يعنى بدعت در دين - كه گونه سوم نوآورى است - ارتباط ندارد.
ج) بدعت اصطلاحى (بدعت در دين)
براى فهميدن دين و احكام الهى منابعى وجود دارد. اگر كسى بى‌توجه به اين منابع و بى‌هيچ دليل شرعى، موضوعى را به دين نسبت دهد و بگويد فلان موضوع در دين وجود دارد، كار او بدعت‌گذارى در دين و حرام است؛ اعم از اينكه آنچه مى‌گويد آشكارا با معارف و احكام دين مخالف باشد يا در منابع دينى دليلى بر اثبات آن يافت نشود. اين نوع بدعت از نگاه همه مسلمانان ناپسند و حرام است. 1
2. ساحت‌هاى بدعت‌گذارى در دين
بدعت ممكن است در اصول دين يا در فروع آن صورت گيرد. بدعت اعتقادى چه بسا انسان را به كفر و شرك به خداوند بكشاند؛ مانند اينكه كسى بگويد: «خداوند در فلان شخص حلول كرده است». بدعت در فروع يا احكام شرعى مانند بدعت در وضو، بدعت در اذان، بدعت