14روايات ديگر نيز كه در زمينه ثواب و آداب رمى جمرات از ائمه معصوم نقل شده است، اين معنا را تأييد مى‌كند؛ چنان‌كه از امام صادق(ع) روايت شده است: «هركس رمى جمره كند، خداوند به پاداش هر سنگى، گناهى از وى پاك مى‌كند؛ چون مؤمن سنگ اندازد، فرشته‌اى آن را مى‌گيرد و اگر غير مؤمن اندازد، شيطان به او ناسزا مى‌گويد و مى‌گويد: تو سنگ نزدى». 1
ازاين‌رو جمرات، سمبل شيطان شمرده مى‌شود و سنگ‌زدن به آنها نوعى اظهار نفرت و انزجار از شيطان محسوب مى‌گردد؛ چنان‌كه در دعاى رمى جمرات نيز به اين معنا اشاره شده است:
«الله اكبر اللّهمّ ادحرْ عنّي الشيطان» 2؛ «خدايا شيطان را از من دور گردان!».
رمى جمره در مراسم حج زمان جاهليت
از اسناد و شواهد تاريخى و نيز از اشعار شعراى عرب در عصر جاهليت استفاده مى‌شود كه در مراسم حج كه پيش از ظهور اسلام در ميان بت‌پرستان جزيرةالعرب برگزار مى‌شد (البته به‌صورت مسخ شده و تحريف يافته) رمى جمره نيز جزئى از اعمال حج بوده و از محل جمرات، به‌نام جمار ياد مى‌شده است. «ابن هشام» در حوادث عصر جاهليت مى‌نويسد:
«غوث بن مُر» و پس از او فرزندانش متولى كوچ حاجيان از عرفات به مشعر و از مشعر به منا و از منا به مكه بودند. روز كوچ از منا (يوم النفر) كه فرا مى‌رسيد، مى‌بايست يكى از اين متوليان ابتدا خود رمى‌جمره كند و سپس به حجاج اجازه رمى دهد. كسانى كه شتاب داشتند كه رمى جمره كرده زودتر به سمت مكه حركت كنند، به وى مى‌گفتند: «برخيز و سنگ بزن تا با تو سنگ بزنيم». او مى‌گفت: «نه به خدا سوگند، دست نگهداريد تا ظهر شود». شتابندگان او را با سنگ مى‌زدند و مى‌گفتند: «واى بر تو، برخيز و سنگ بزن». ولى او همچنان خوددارى مى‌كرد. وقتى ظهر مى‌شد، برمى‌خاست و سنگ مى‌زد و مردم نيز بر او سنگ مى‌زدند. 3