39ايشان به توصيه‌هاى كلى اكتفا نكردند؛ بلكه سفارش‌هاى اكيدِ مصداقى، به ويژه درباره حضور شيعيان در موسم حج داشته و آنها را از اعمال جاهلانه و تفرقه‌انگيز منع مى‌كنند:

لازم است برادران ايرانى و شيعيان ساير كشورها از اعمال جاهلانه كه موجب تفرق صفوف مسلمين است، احتراز كنند و لازم است در جماعات اهل سنت حاضر شوند و از انعقاد و تشكيل نماز جماعات در منازل و گذاشتن بلندگوهاى خلاف رويه اجتناب نمايند و از افتادن روى قبور مطهره و كارهايى كه گاهى مخالف شرع است، جداً اجتناب كنند. طواف را به نحو متعارف كه همه حجاج به جا مى‌آورند، به جا آورند و از كارهايى كه اشخاص جاهل مى‌كنند، جداً احتراز شود و مطلقاً از كارهايى كه موجب وهن مذهب است، بايد احتراز شود. در وقوفين، متابعت از حكم قضات اهل سنت لازم و مجزى است؛ اگرچه قطع به خلاف داشته باشيم. ¹

همچنين درباره حضور در نماز جماعت اهل تسنن اين‌گونه توصيه مى‌كنند:

در وقتى كه در مسجدالحرام يا مسجدالنبى نماز جماعت منعقد شد، مؤمنين نبايد از آنجا خارج شوند و بايد از جماعت تخلف نكنند و با ساير مسلمين به جماعت نماز بخوانند. ²

بحث وحدت را با جمله‌اى از «علامه كاشف الغطاء» ³ به پايان مى‌بريم:

«بُنِي الْاسْلامُ عَلى كَلِمَتَيْنِ: كَلِمَةُ التَّوْحيدِ وَ تَوْحيدُ الْكَلِمَه»؛ يعنى اسلام بر روى دو اصل و دو فكر بنا شده است: يكى اصل پرستش خداى يگانه، ديگر اصل اتفاق و اتحاد جامعه اسلامى است. ⁴