27كند كه از آن ميان، مى‌توان به مشاهيرى همچون عبدالعزيزبن الصديق الغمارى، سيد عبدالحى الغمارى، شيخ ابوالفيض ياسين الفادانى المكى و الشيخ حبيب‌الرحمن الاعظمى اشاره كرد.
وى در طول زندگى علمى خود، در بسيارى از سمينارهاى علمى در كشورهاى مختلف حاضر شد. به هشت كشور اسلامى سفر كرد. از جمله، براى شركت در كنفرانس تقريب مذاهب، سفرى نيز به ايران داشت.
از وى نزديك به هشتاد كتاب و رساله منتشر شده است كه بيشتر آنها در نقد و رد افكار وهابيت مى‌باشد؛ از جمله «صحيح شرح عقيدة الطحاويه»، «الاغاثة بادلة الاستغاثه»، «بهجة الناظر في التوسل بالنبي الطاهر»، «تناقضات الالباني الواضحات» در سه جلد، «السلفية الوهابية افكارها الاساسيه وجذورها التاريخيه» و «التنديد بمن عدد التوحيد».
انتشار اين كتاب‌ها موجب شد، وهابيان نيز به وى همانند ديگر مخالفان، در سايت‌هاى اينترنتى و منابر تبليغاتى خود، حمله نمايند.