14شيعه، صوفيه و حتى فرقه حنبليه - با وجود انتساب محمد بن عبدالوهاب به اين مذهب فقهى - همگى از رفتارهاى بدعت آميز و تفرقه‌افكنانه ايشان اعلام برائت نمودند؛ به گونه‌اى كه امروز مى‌توان معجمى از تأليفات كسانى كه از مناطق و مذاهب مختلف در رد وهابيت كتاب نگاشته‌اند، تدوين نمود.
در پژوهش حاضر كه رساله علمى نگارنده در دوره تخصصى سطح سه (كارشناسى ارشد) كلام است، سعى شده است به‌جاى تكرار سخنان ناقدانى مانند احمد زينى دحلان، سليمان بن عبدالوهاب، جميل صدقى زهاوى، ايوب صبرى پاشا و... كه بارها در كتب نقد وهابيت بيان شده است، نگاهى به منتقدان معاصر داشته باشد. منتقدانى كه برخى از آنان، هنوز به روش سلفى‌گرى پايبندند و در مدارس و فضاى عربستان سعودى رشد يافته‌اند ،مانند شيخ حسن بن فرحان مالكى و محمد بن علوى مالكى.
دو شخصيت ديگر اين تحقيق، يكى محمد رمضان البوطى است كه اخيراً در حمله تروريستى در سوريه به شهادت رسيد و ديگرى حسن بن سقاف اردنى است. هر دو از عالمان قابل احترام در مناطق مختلف جهان اسلام و به طور خاص در بلاد شام هستند. بيان نقدهاى چنين شخصيت‌هايى مى‌تواند شاهدى باشد برگسست درونى اين جريان و مطرود بودن اين فرقه خود ساخته از سوى عالمان و انديشمندان معاصر اهل سنت كه وهابيت سعى دارد خود را به عنوان مدافع آنان معرفى بنمايد.