13

مقدمه

آشنايى با سيره پيامبر(ص) و شناخت زواياى وجودى اسوه و الگوى جهانيان، نه تنها ارزش علمى، بلكه بايد ثمره عملى نيز در پى داشته باشد. اگرچه شخص پيامبر(ص) به ظاهر از دنيا رفته، ولى شخصيت او يعنى سنت، سيره و روش ايشان كه برگرفته از قرآن كريم است، تا روز قيامت همچنان زنده و جاويدان خواهد ماند و هركس مى‌تواند به اندازه شناخت و فهم خود، به ايشان اقتدا نمايد. بى‌ترديد قضاوت و شناخت ما از يك انسان، مربوط به شخصيت اوست؛ نه شخص او. پس شخصيت يك فرد در شناخت ما از او، مؤثر است؛ به طورى‌كه واكنش ما را در برابر او تعيين مى‌كند.

خداوند، پيامبر(ص) را براى همگان و براى هميشه، اسوه قرار داد و انسان‌ها را مكلف نمود تا آنچه را او براى آنها آورده است، بگيرند و عمل كنند و از آنچه نهى كرده، دورى گزينند. پيام رسول اعظم(ص) تأمين كننده حيات طيبه انسان‌هاست و آنها را به زندگى جاودانه رهنمون مى‌سازد. چيزى از خود نمى‌گويد؛ مگر اينكه وحى از جانب خداوند باشد. هر انسانى در هر گوشه عالم و در هر زمانى بخواهد صراط مستقيم را طى كند، بايد الگويش رسول خدا(ص) باشد.

قرآن، پيامبر اعظم(ص) را با وصف (وَ إِنَّكَ لَعَلىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ) (قلم: 4) معرفى كرد. همچنين بنابر نقل، درباره او گفته شده است: «كانَ خُلقُه القُرآن». ¹ از اين‌رو آشنايى