30وحشت و اضطراب شديد حسن بن سهل (فرمانرواى عراق) گرديد؛ زيرا در كنار او، بخش‌هاى عظيمى از قلمروى او تصرف شد و كارگزاران او با كشته‌هاى زياد، پا به فرا گذاشتند.
از طرفى شهر بغداد نيز در اين هنگام به علت ضعف حكومت، سخت آشفته و نابسامان بود. عياران و آشوبگران اين شهر پرجمعيت نيز، از اين وضع استفاده كرده و به قتل و غارت پرداختند. اين افراد به حدى گستاخ شده بودند كه زنان و كودكان را آشكارا مى‌ربودند و در روز روشن، به خانه ثروتمندان مى‌رفتند و پول گزاف مطالبه مى‌كردند. اگر ثروتمندان از پرداخت پول خوددارى مى‌كردند، زن و فرزندانشان را به زور مى‌ربودند و بسا كه دهكده‌اى را غارت مى‌كردند و مال و حشم و متاع مردم را در بازار بغداد مى‌فروختند.
قدرت نداشتن حكومت حسن بن سهل در عراق و بى‌اطلاعى مأمون، خليفه وقت كه با خيال راحت در مرو به سر مى‌برد، كار را بيش از حدّ تصور مشكل كرده بود.
در اين ميان حسن بن سهل، مايل نبود براى جلوگيرى از اين وضع و سركوبى مخالفان، از خليفه يارى بخواهد؛ زيرا به نظر وى، ممكن بود اين مسئله، بى‌لياقتى وى را ثابت كند و خليفه نيز او را از حكومت، عزل نمايد. 1