6825. بلند نكردن آواز و صداى خود در آن مشاهد شريفه، براى هر علتى كه باشد. قرآن كريم دستور مى‌دهد:

(يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاٰ تَرْفَعُوا أَصْوٰاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لاٰ تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمٰالُكُمْ وَ أَنْتُمْ لاٰ تَشْعُرُونَ ) (حجرات:2)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! صداى خود را از صداى پيامبر بالاتر نبريد و در برابر او بلند سخن مگوييد [و او را بلند صدا نزنيد] آن‌گونه كه بعضى از شما در برابر او بلند صدا مى‌كنند؛ مبادا اعمال شما نابود گردد، در حالى كه نمى‌دانيد.

يكى از كارهاى اشتباهى كه بعضى از جهال در حرم معصومين(عليهم السلام) و امامزادگان انجام مى‌دهند، فرياد خود را به گرفتن صلوات از مردم بلند مى‌كنند كه علاوه بر مزاحمت براى ديگران، حرمت امام را نيز پايمال مى‌كنند.

26. وداع با صاحب آن مرقد شريف هنگام رفتن از آن شهر؛

27. قصد بازگشت؛

28. بهتر شدن حال و كردار و گفتار، نسبت به پيش از زيارت؛

29. انفاق و احسان بر فقيران و مجاوران آن بقعه. ¹