148قصر ساكن شدند؛ امروزه پايه‌هاى مخروبه دارالاماره در نزديكى‌خانه امام على(ع) ديده مى‌شود. بناى دارالاماره به صورت مربع با ضلع‌هاى 110* 110 متر و شاهد ماجراهاى فراوان و پندپذير بوده است. 1
مرقد زيدبن‌على(ع)
در سال 105 ه.ق، هشام بن عبدالملك بن مروان به خلافت رسيد. اين حاكم قسى‌القلب، ظلم و ستم نسبت به بنى‌هاشم را به حد اعلاى خود رساند. هنگامى كه زيدبن‌على (پسر امام سجاد(ع)) از مدينه به شام جهت تظلم‌خواهى از حاكمان بنى‌اميه نزد خليفه رفت و بالاخره توانست با هشام ملاقات نمايد، در اين ملاقات، قبل از اينكه زيد سخنى بر زبان آورد، هشام به جاى خوشامدگويى و پذيرايى، اهانت‌ها و دشنام‌هاى زشتى به آن بزرگوار داد و او را از دربار خلافت خويش بيرون راند. حتى ابن‌ابى‌الحديد مى‌نويسد: «بعد از فحاشى ضربات شديدى بر او وارد كرد. ايشان به ناچار از شام به كوفه رفت و براى مبارزه با ظلم، به تشكيل نهضتى عليه امويان پرداخت». 2
يوسف‌بن‌عمر ثقفى (حاكم كوفه) با لشكر بسيارى به مبارزه با آن حضرت برخاست. با توطئه وى، ناگهان تيرى از سمت دشمن به پيشانى زيد اصابت نمود و شربت شهادت نوشيد. يحيى پسر زيد به اتفاق جمعى ديگر از شيعيان، بدن زيد را محرمانه به بيرون شهر برده، در وسط نهر قبرى كندند و جسد زيد را دفن نمودند. پس از گذاردن سنگ قبر، آب را در آن نهر جارى كردند تا دشمنانش محل قبر زيد را نيابند.
جاسوسان حكومتى محل قبر را شناسايى و به يوسف بن عمر ثقفى گزارش