102 مِنْ أَهْلِ‌النَّارِ وَ سَأُنَبِّئُكَ فِيمَا بَعْد»؛ «اى كميل، آواز اين مرد تو را به تعجب نياندازد؛ او از اهل آتش است. به‌زودى تو را خبر خواهم داد».

من از اينكه حضرت از باطن و فكر من مطلع و از دخول آن مرد به آتش خبر دادند، متحير شدم. مدتى گذشت و ما در جنگ با خوارج شركت كرديم؛ كسانى كه قارى قرآن بودند، ولى در جبهه خوارج در برابر حضرت على(ع) قرار داشتند. حضرت به سوى من توجه كردند و با شمشير خود به سر يكى از كشته‌ها اشاره كردند و فرمودند:

«يا كميل! أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ»؛ كنايه از اينكه اى كميل، اين همان كسى است كه آن شب با صداى دلنشين قرآن مى‌خواند و تو را به تعجب واداشت. من به قدم‌هاى حضرت افتادم و از خدا طلب مغفرت كردم. ¹

مقبره عالمان و بزرگان شيعه در نجف

1. شيخ‌الطائفه، طوسى (385 - 460ه .ق)

محمدبن‌حسن طوسى در ماه مبارك رمضان 385 ه.ق در طوس زاده شد. پس از گذراندن مراحل مقدماتى در طوس، در سن 23 سالگى به حوزه علميه بغداد كه در آن زمان يكى از بهترين حوزه‌هاى شيعى بود، رهسپار گرديد. در بغداد نزد شيخ مفيد، زعيم حوزه، زانوى شاگردى زد و پس از مدتى به درجه اجتهاد رسيد و كتاب وزين «تهذيب‌الاحكام» را به رشته تحرير درآورد.

شيخ طوسى در سال 436ه .ق پس از فوت سيد مرتضى، به مقام زعامت مردم و رياست حوزه علميه بغداد رسيد و به راهنمايى مردم، تربيت شاگردان و اداره حوزه علميه مشغول گرديد. از محضر او عالمان زيادى كسب فيض كرده‌اند. در تاريخ آمده است كه سيصد مجتهد در درس او حاضر مى‌شدند؛ از جمله شاگردان مبرّز او، اسحاق‌بن‌بابويه قمى، ابن‌شهر آشوب، ابوالفتح كراجكى و