20را تربيت كند تا لا اله الا الله گويد، خدا از او حساب نمى‌خواهد».
همچنين از رهگذر تربيت است كه انسان به ملكات فاضله و صفات حسنه دست مى‌يابد و مظهر نوع‌دوستى، خيرخواهى، مجاهدت، فداكارى و ديگر ارزش‌هاى ارزنده اخلاقى مى‌گردد. اگر انسان، به‌درستى تربيت نشود، خطرناك‌ترين موجود جهان خواهد شد و از ارتكاب هيچ عملى، در قبال همنوعانش، دريغ نخواهد كرد.
براساس جهان‌بينى اسلامى، خداوند از سويى با نهادن عامل فطرت در وجود انسان، زمينه تربيت او را فراهم كرده 1 و از سوى ديگر، با وحى و ارسال رُسُل به تربيت وى پرداخته است؛ زيرا خداوند هدف از بعثت را تزكيه و تعليم انسان‌ها معرفى كرده است؛ 2 چنان‌كه حضرت محمد(ص) فرمود:
«بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ». 3
اگر حضرت على(ع) تربيت را بهترين ميراث والدين براى فرزندان دانسته، 4 به اين دليل است كه در صورت تربيت صحيح، بهترين ثروت و موقعيت‌هاى علمى و اجتماعى را به دست خواهد آورد؛ در غير اين صورت او، هر سرمايه‌اى را با نادانى خويش از دست خواهد داد. 5