62لزوم به تحصيل اجازه نيست، هروقت كه ميل داريد، بدون هيچ ملاحظه، به ديدن ما بياييد، چه در مكه چه در اين‌جا، ما هميشه آماده ملاقات شما هستيم....» 1
در روزنامه الوطن (چاپ بغداد)، در تاريخ 20 ربيع‌الاول 1348ه .ق. در زمينه به‌رسميت شناختن دولت حجاز توسط ايران درباره نماينده ايران، حبيب‌الله خان عين‌الملك معروف به هويدا مى‌نويسد:
«... مشاراليه كاملاً به اين قضايا آگاه است و علاوه بر اينكه زبان مملكت را به‌خوبى مى‌داند، محل اعتماد ملك عبدالعزيز و رجال حكومت حجاز است و شخصاً نزد آنها محترم است و بديهى است كه تعيين او به اين سمت، مسأله را به‌طور دلخواه حل و تسويه مى‌نمايد!» 2
در ماده سوم عهدنامه مودّت، امضا شده ميان دو كشور، هيچ اشاره‌اى به مسأله تخريب و هدم آثار اسلامى و قبور ائمه بقيع نشده و با كمال تأسف راحت از كنار آن گذشته‌اند. 3 هويدا تا سال 1353ه .ق. به‌عنوان نماينده ايران در حجاز مشغول به‌كار بوده است.
حبيب‌الله هويدا در مأموريتش به مدينه، براى كسب اطلاع از ميزان خرابى‌ها، تلاش جدى كرده تا اين حادثه مهم را بسيار كمرنگ تلقى نموده، وهابيان را به نوعى، تبرئه نمايد. در گزارش وى چنين آمده است:
... بالاى مناره قبه مطهر صعود كرديم، يكصد و سى پله بالا رفتيم و از آنجا قبه مطهر را زيارت نموديم (زيرا صعود بالاى قبه غيرممكن است).
از آنجا مشاهده نموديم كه فقط پنج گلوله تفنگ به قبه مطهر اصابت نموده و اندكى سوراخ كرده است و ابداً خرابى وارد نيامده است! اولاً نمى‌شود حتم كرد كه اين گلوله‌ها از طرف وهابى‌ها بوده است! ثانياً برفرض اينكه از طرف آنها بوده باشد، واضح است عمدى نبوده است! و در اثناى تيراندازى به همديگر خطاءً به قبه مطهر اصابت كرده است! و دليل صحت اين نظريه اين است كه قبه مرقد مطهر خيلى عظيم و بزرگ است و وهابى‌ها هم در