40

حكمت دستور ويران كردن قبور مشركان

از روايات پيش‌گفته، اين‌گونه برداشت مى‌شود كه نهى از بزرگداشت و احترام به قبرها، در ابتداى بعثت پيامبر(ص) بوده است؛ زيرا هنگامى كه پيامبر(ص)، حضرت على(ع) را به يمن اعزام كرد، ابتداى عصر ظهور اسلام بود يا زمانى كه حضرت على(ع) ابوالهياج را به سرزمين‌هاى اطراف فرستاد، به اين علت بود كه آن قوم از خطر نابودى به اسلام گرويده بودند. از سوى ديگر دستور به تخريب قبرها يا قبرهاى بلند و امر به محو كردن و از بين بردن آثار آنها (قبور) به اين علت بود كه اولين مسلمانان با بستگان مشرك و بت‌پرست پيشين خود، قطع رابطه كنند تا از اين راه، صاحبان قبرهاى مشركان پيشين، از آثار گذشتگان خود تاثير نپذيرند. چنان‌كه كلام خداوند متعال آيه 113 سوره مبارك توبه به اين مسئله اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد:

(مٰا كٰانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَ لَوْ كٰانُوا أُولِي قُرْبىٰ مِنْ بَعْدِ مٰا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحٰابُ الْجَحِيمِ)

براى پيامبر و مؤمنان، شايسته نيست كه براى مشركان [از خداوند] طلب آمرزش كنند، هرچند از نزديكانشان باشند؛ [آن هم] پس از آنكه بر آنها روشن شد كه اين گروه، اهل دوزخ‌اند!

خداوند ذيل آيه 84 سوره مبارك توبه نيز مى‌فرمايد:

(وَ لاٰ تُصَلِّ عَلىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مٰاتَ أَبَداً وَ لاٰ تَقُمْ عَلىٰ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ مٰاتُوا وَ هُمْ فٰاسِقُونَ)

هرگز بر مرده هيچ يك از آنان، نماز نخوان! و بر كنار قبرش، [براى دعا و طلب آمرزش] نايست! چراكه آنها به خدا و رسولش كافر شدند و در حالى كه فاسق بودند از دنيا رفتند!