20اطهار(عليهم السلام)، پرستشگاه‌هاى الهى است. اين آموزه بزرگ دينى، شامل اين معناست كه عالِم داراى حرمت‌هايى است. در مقابل، كسانى راه و روش بى‌احترامى به اين حرمت‌ها را در پيش گرفته‌اند و از آنها [ائمه(عليهم السلام)] به گونه‌اى ياد مى‌كنند كه خود به آن سزاوارترند. اين افراد كلام باطلى را بر زبان خود جارى مى‌سازند و مدعى هستند كه قبرها و مزارهاى ايشان، مظاهر شرك به خدا و نماد كفر و به مقام خدايى رساندن آنهاست.
به زودى در جزئيات بحث بيان خواهيم كرد كه مدعيان اين عقيده (كه قبور اهل بيت(عليهم السلام) را نماد و مظهر بت‌پرستى مى‌دانند) خودشان براساس نص قرآن كريم، هم‌نشينان بت‌ها هستند. در اينجا روايتى را از فقيهان اماميه شيعه و سنى يادآورى مى‌كنيم كه بيان مى‌دارد اين قبور مطهر و جايگاه‌هاى شريف، حرمتى همانند كعبه معظمه و بلكه بالاتر از آن دارند.
در اين بحث با روشى خاص و پژوهشى عميق و ايمان به رسالت رسول خدا(ص) و شهادت به ولايت اميرالمؤمنين و اولاد طاهرين او(عليهم السلام) بحث را آغاز خواهيم كرد. همچنين در راستاى اثبات عقايد دينى، با استفاده از دلايل علمى، به رد شبهات و انتقادات وارده در مورد اعتقاد به توسل و تبرك خواهيم پرداخت.
در پايان بر خود لازم مى‌دانم كه قبل از هر چيز، شكر و سپاس خداوند عزوجل را به جا آورم كه به من توفيق نگارش و انتشار اين كتاب را عطا نمود و مراتب سپاس خود را از تمامى كسانى كه در تحرير و نگارش اين اثر مرا يارى كردند اعلام مى‌دارم و به طور ويژه از جناب شيخ عقيل رضى، به خاطر تمامى تلاش‌هايى كه در اين خصوص انجام دادند، سپاسگزارى مى‌نمايم.
از خداوند متعال مسئلت مى‌دارم كه به بركت حضرت سيدالشهداء(ع) و مقام سيدالاولياء حضرت اميرالمؤمنين(ع)، اين اثر را اندوخته‌اى براى وقت نياز (روز قيامت) خود و حضرت استاد شيخ محمد سند قرار دهد؛ پاداشى براى روزى كه مال و فرزندان