17و بارزترين مصاديق كلام خداوند متعال به شمار مى‌روند. خداوند در آيه 32 سوره حج مى‌فرمايد: (ذٰلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعٰائِرَ اللّٰهِ فَإِنَّهٰا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ) ؛ «اين است [مناسك حج]، و هر كس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دل‌هاست».
آيا اين به سبب آن نيست كه قبور مطهر ايشان، آموزه‌اى از آموزه‌هاى دين و حقيقتى از حقايق توحيد است؟
بنابراين عمران و آبادسازى قبر مطهر پيامبر(ص) و اهل بيت طاهرين او(عليهم السلام) و حفظ و نگهدارى آنها از فراموش شدن، از برترين عبادت‌ها خواهد بود؛ عبادتى كه به وسيله آن، ساير عبادت‌ها نيز پذيرفته خواهد شد. چنان‌كه به‌زودى اين مطلب به اثبات خواهد رسيد. ان‌شاءالله تعالى.
در آيين قانون‌گذارى دين مبين اسلام، قبور پيامبران مورد توجه و عنايت، و محل طواف است و اين منافاتى با توحيد كامل ندارد؛ به ويژه اينكه خداوند عزوجل به حضرت ابراهيم و اسماعيل(عليهما السلام) امر به پاك‌سازى كعبه از شرك و مشركان نمود، آنجا كه در آيه 125 سوره مبارك بقره مى‌فرمايد:
(وَ عَهِدْنٰا إِلىٰ إِبْرٰاهِيمَ وَ إِسْمٰاعِيلَ أَنْ طَهِّرٰا بَيْتِيَ لِلطّٰائِفِينَ وَ الْعٰاكِفِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ) (بقره: 125)
و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه خانه مرا براى طواف كنندگان و مجاوران و ركوع كنندگان و سجده گزاران [نمازگزاران] پاكيزه سازيد.
با وجود قبرهاى معلوم و مشخص پيامبران و جايگاه‌هاى مقدسى كه براى ايشان ثابت است، منعى از تمسك كردن به اينها نرسيده است و اين مطلب يعنى كه اين تمسك‌جويى شرك نيست و آنچه اين امر را تأكيد مى‌كند، اين كلام خداوند عزوجل در آيه 125 سوره بقره است كه مى‌فرمايد: (وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقٰامِ إِبْرٰاهِيمَ مُصَلًّى) ؛ «از مقام ابراهيم عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد».
در مورد تعبير به مشاعر (كه در عنوان كتاب آمده است) بايد گفت، برخى از عالمان