54
اساتيد و شاگردان
ابن قيم از اساتيد فراوانى استفاده برد كه در بين آنها افرادى مانند ذهبى، مزى و ابن تيميه ديده مى‌شوند كه مهم‌ترين آنها ابن تيميه، سرچشمه جريان وهابيت است. ابن قيم از معلمانى چون شهاب نابلسى، تقى‌الدين سليمان، ابوبكر بن عبدالدائم، عيسى مطعم، اسماعيل بن مكتوم، فاطمه بنت جوهر دانش آموخت. او ادبيات را نزد ابوالفتح بعلى و مجدالدين تونسى، و فقه و اصول را از صفى‌الدين هندى و ابن تيميه و اسماعيل ابن محمد حرانى فرا گرفت؛ ولى در آراى فقهى و كلامى، بيشترين تأثير را از ابن تيميه پذيرفت؛ چنان‌كه در 21 سالگى، هنگام بازگشت ابن تيميه از مصر تا پايان عمر به مدت شانزده سال ملازمش بود و به دفاع از نظريات او مى‌پرداخت. ابن قيم جوزى را اصلى‌ترين شاگرد ابن تيميه و رئيس شاگردانش ناميده‌اند.
مهم‌ترين شاگردان ابن قيم عبارت‌اند از: عبدالرحمن بن رجب بغدادى، اسماعيل بن عمر بن كثير (ابن كثير مفسر)، محمد بن عبدالقادر محى‌الدين نابلسى و فرزندانش ابراهيم و شرف‌الدين عبدالله.
مناصب
مى‌توان كارها و فعاليت‌هاى وى را از خلال كتبى كه در مورد زندگى وى نوشته شده است، به چهار دسته تقسيم كرد:
1. امامت در مدرسه جوزيه؛
2. تدريس در مدرسه صدريه و جاهاى ديگر؛
3. متصدى‌شدن امور استفتاء؛
4. تأليف كتب.
آثار و كتاب‌ها
براى ابن قيم جوزيه، بيش از 98 اثر ذكر شده است كه از ميان آنها مى‌توان موارد