46پرسيدم: «چگونه آل حسن بن على(ع)، در آن سياه‌چال وحشت به‌سر مى‌بردند»؟ در جوابم گفت: «اين قوم مردمى صبور و بردبار بودند. ميانشان مردى بود كه خصلت طلا را داشت؛ هر چه بيشتر در آتش مى‌ماند، جلوه و جلايش بيشتر تشعشع و درخشش مى‌گرفت». دوباره پرسيدم: «اين مرد كه بود»؟ گفت: «اين مرد، اسماعيل پسر ابراهيم بن الحسن بود كه هر چه بيشتر شكنجه مى‌ديد، بيشتر صبر مى‌كرد». 1
اسماعيل ديباج در سال 169ه .ق، در قيام حسين بن على (شهيد فخ) بر ضد حكومت هادى عباسى شركت داشت. وى به اتفاق برخى ديگر از نوادگان امام حسن مجتبى(ع) مانند يحيى، ادريس، على وعمر افطس، امير منصوب عباسيان را از مدينه بيرون كردند و در نهايت در واقعه فخ كه اطراف مكه رخ داد، به همراه فرزندش حسن التج به شهادت رسيدند. 2
البته طبق روايتى، اسماعيل ديباج فرزند ابراهيم غمر، در سال 145ه .ق، در زندان منصور دوانيقى به شهادت رسيده و قبرش در كوفه، هم اكنون نيز معروف و زيارتگاه است.
برخى مرقد اسماعيل را در اصفهان دانسته‌اند كه پس از