19 7. تبرك به لباس و عصاى پيامبر و اشياى متعلق به آن حضرت: عبدالله‌بن انيس آنگاه كه از جهاد پيروزمندانه بازگشت، پيامبر به‌عنوان تشويق و جايزه، عصايى به او داد. او از اين عصا پيوسته نگهدارى مى‌كرد، آنگاه كه مرگ او فرا رسيد، وصيت كرد كه عصاى پيامبر را با او دفن كنند. ¹

آنگاه كه فاطمۀ بنت اسد مادر اميرمؤمنان درگذشت، رسول‌خدا(ص) با پيراهن خود او را پوشاند و در قبر او خوابيد. آنگاه فرمود: كسى پس از ابوطالب نسبت به من چون اين مادر نيكى نكرده است. پيراهن خودم را بر او پوشاندم تا خدا او را با لباس‌هاى بهشت بپوشاند و در قبر او خوابيدم تا وحشت قبر براى او آسان شود. ²

دلالت اين حديث بر تبرك به پيراهن پيامبر با تأمل روشن مى‌شود، زيرا پيامبر خواست به وسيلۀ اين سبب (پيراهن) به او خيرى برساند و او را از وحشت قبر ايمنى بخشد. كعب بن زهير آنگاه كه قصيدۀ خود را دربارۀ پيامبر(ص) در حضور او خواند، حضرت به او يك بُرده (عبا) داد كه پيوسته بر دوش او بود. معاويه از او خواست كه آن برده را به ده هزار درهم بفروشد. او نپذيرفت ولى معاويه پس از مرگش آن را از وارثان او به بيست هزار درهم خريد. ³

8. تبرك به نقاطى كه پيامبر در آنجا نماز گزارده: بخارى بابى تحت عنوان مساجدى كه در راه مدينه قرار دارد و پيامبر در آن‌ها نماز خوانده،