14از آنجا كه اين بانوى جليل‌القدر، از جايگاه ممتازى برخوردار است، نام وى در معتبرترين منابع حديثى و تاريخى شيعه آمده است.
نام او با حكيمه (م ب 195 ه .ق)، دختر امام كاظم(ع)، مشترك است و برخى از راويان، اين دو را با هم اشتباه گرفته‌اند. در برخى نقل‌ها نيز، حليمه ذكر شده كه تصحيف حكيمه است. 1
وجه تسميه
«حكيمه» از «حكمت» و از ريشه «حكم»، به معناى «منع» است و اصل آن، از «حكم»، به معناى «منع از ظلم» مى‌آيد. هنگامى كه عاقل، دست سفيه را مى‌گيرد و او را از انجام دادن كارهاى سفيهانه بازمى‌دارد،
گفته مى‌شود: «حكمت السفيه وأحكمته». حكمت نيز كه بر وزن «فِعْلَه» است و دلالت بر نوع خاصى از حكم مى‌كند، بدان سبب حكمت ناميده مى‌شود كه انسان را از جهل بازمى‌دارد. 2
بى‌ترديد اهل‌بيت(عليهم السلام) كه خود معدن حكمت‌اند و زبانشان با زبان قرآن يكى است و مفسر و مبيّن آن‌اند، بى‌دليل نام