14از خود نشان داد. او را به خاطر قامت بلند و قدرتش، لقب «رمح آل ابى‌طالب» (نيزه آل ابوطالب) داده بودند.

پس از شكست قيام محمد بن عبدالله، حسن نيز فرارى شد تا اينكه به شفاعت امام صادق(ع) نزد منصور دوانقى، از تعقيب نجات يافت و در مدينه ساكن شد. امام در ملاقات با منصور، آزاد كردن حسن را، نيكى در حق رسول خدا دانست ¹. با وجود اشتباهاتى كه از وى درباره امام سر زده بود، اما آن حضرت با انگيزه صله رحم و نيكى به خويشان، پيش از شهادت خود، مبلغى را به وى اهدا كرد كه اين خود تأييدى بر صحت نسب وى از سوى آن امام همام بود. ²

على بن الحسن افطس

سيدى شجاع، شاعرى سخنور كه در منابع تاريخى از او با القابى چون «الجزرى، الخزرى، الحورى، الحريرى» ياد شده است.

براساس روايات تاريخى، وى پس از مرگ مهدى عباسى، با همسر او، رقيه عثمانيه، ازدواج كرد. موسى عباسى، فرزند مهدى، اين‌كار على بن حسن را اهانتى به خليفه دانست و تلاش كرد با شكنجه وادار به طلاقش كند. اما او با استناد به اين حكم شرع كه ازدواج با همسر كسى، پس از مرگش، جز