9
مقدمه
شيعيان از ديرباز به‌عنوان شيفتگان و دلدادگان خاندان پيامبر(ص) شناخته شده و توصيه‌هاى پيامبر گرامى اسلام(ص) را در تمسك به ثقلين (قرآن و عترت)، به‌جان و دل پذيرفته‌اند.
از سويى خاندان رسول خدا(ص)، به دليل انحراف مردم از دين، فساد و ستم حكام و تعقيب و شكنجه‌هاى هولناكى كه به آنان روا مى‌شد، به ستوه آمده بودند و عرصه زندگى در مدينة الرسول(ص) و حجاز، لحظه به لحظه بر آنان تنگ‌تر مى‌شد. ازاين‌رو، به ديگر سرزمين‌هاى اسلامى پناه مى‌آوردند يا عليه ستم و زور حكام دست به شمشير مى‌بردند تا با برپايى حكومتى اسلامى، اهداف ائمه(عليهم السلام) را تحقق بخشند.
انزجار رسمى متوكل عباسى از علويان در نيمه دوم قرن سوم هجرى، مصائبى را براى فرزندان رسول‌الله(ص) به همراه داشت. او علويان را در محاصره اقتصادى شديدى قرار داد و رسماً هرگونه احسان و نيكى در حج آنان را منع كرد و متخلفان