61و سجده‌كنندگان (از آلودگى بت‌ها و از هرگونه آلودگى) پاك ساز و مردم را به حج دعوت كن، تا پياده و سواره بر مركب‌هاى لاغر [چابك و ورزيده] از راه دورى به سوى تو بيايند* تا شاهد منافع گوناگون خويش [در اين برنامه حياتبخش] باشند.
سپس در برابر پرسش ابراهيم(ع) كه: «صداى من چگونه به گوش مردم مى‌رسد»؟ فرمود:
«عَلَيكَ الاَذان و عَلَىَّ البَلاغ»؛ «تو اعلام كن، من به گوش آنها مى‌رسانم». آن روز ابراهيم در «مقام»، روبه‌روى شرق و غرب عالم ايستاد و فرياد زد:
«اَيُّها الناسُ كُتِبَ عَليكُمُ الحَجُّ الى البَيتِ العَتيقِ فَاَجيبُوا رَبَّكُم»؛ «اى مردم! حج خانه كعبه بر شما نوشته شده است؛ دعوت پروردگارتان را اجابت كنيد». آن‌گاه خداوند صداى او را به گوش همگان رسانيد و حتى كسانى كه در پشت پدران و رحم مادران بودند، صداى او را شنيدند و پاسخ گفتند:
«لبيكُ اللهم لبيك...». به اين ترتيب تمام كسانى كه از آن روز تا روز قيامت در مراسم حج شركت مى‌كنند، از همان روز دعوت ابراهيم(ع) را اجابت كرده‌اند. 1
در دور اول طواف، مقابل «مقام» كه مى‌رسم، با سختى و فشار زياد، خودم را به آن نزديك مى‌كنم. دلم مى‌خواهد ظرف وجودم را تا آنجا كه مى‌توانم از جلوه‌هاى نورانى عشق و اخلاص پيامبرِ معمار كعبه پر كنم. دلم مى‌خواهد دعوت‌نامه ابراهيم(ع) را كه بر صحيفه قلبم نقش بسته، بر بلنداى «مقام» نصب كنم تا همه شاهد باشند كه در پاسخ به نداى