51چه نعمتى است اين عالم انديشه و خيال كه سرشار از تازگى و لطافت، وجودم را بى‌اختيار به لحظه ديدار مى‌كشاند تا در سايه‌سار ارادتى عاشقانه، همه هستى‌ام را به پايش بريزم و او نگاه مهربانش را به نشانه قبول طواف و سعى و تقصير و قيام و ركوع و سجودم بر من ارزانى كند.
چه تمناى استخوان‌سوزى است، ديدار آن مهر جان‌افروز در عالم واقع تا بر صحيفه اعمالم در سرزمين وحى، مُهر كمال بزند و با ديدارش، اميدوار باشم حجّم كامل شود؛ چراكه بر اساس فرمايش نورانى امام محمدباقر(ع):
«تمام الحجِّ لقاءُ الامام» 1؛ «كمال و اتمام حج ديدار امام است». راستى چه خوشبخت بوده‌اند آنهايى كه همراه و همپاى امامشان طواف مى‌كرده‌اند و با نفس‌هاى قدسى امام، راه وصال مى‌پيموده‌اند و به فرمايش امام هادى(ع)، همپاى «محالِّ معرفت الله»، سير إلى‌الله مى‌كرده‌اند و در جوار «ادلاءٌ علي مرضات الله» و «مستقرين في أمر الله»، رضاى پروردگار را مى‌جسته‌اند.
با ياد امام هادى(ع) دلم پر مى‌كشد به سوى افق روشنى كه زيارت جامعه در برابر چشمان خداجويان واقعى و دوستداران اولياى الهى مى‌گشايد و خدا را شكر مى‌كنم كه اگر دستم از دامان بلند شافعان روز قيامت كوتاه است، كلامشان هر وقت كه اراده كنم، در برابر چشمانم گشوده است. امروز در منا، در روز عيد قربان، فرصت خوبى