58احمد: عزيزم، به آيات توجه كن! خداوند مى‌فرمايد:
«اى پيامبر! به همسرانت بگو اگر شما زندگى دنيا و زرق‌وبرق آن را مى‌خواهيد، بياييد با هديه‌اى شما را بهره‌مند كنم و شما را به‌طرز نيكويى رها سازم».
«و اگر شما خدا و پيامبرش و سراى آخرت را مى‌خواهيد، خداوند براى نيكوكاران شما، پاداش عظيم آماده كرده است».
«اى همسران پيامبر! هر كدام از شما گناه آشكار و فاحشى مرتكب شود، عذاب او دو چندان خواهد بود و اين براى خدا آسان است».
سياق اين چند آيه اشاره دارد به اينكه گويا از زنان رسول خدا(ص) يا از برخى از ايشان، سخن يا عملى سرزده كه نشانه ناراضى بودن آنها از زندگى مادى خود بوده و در خانه رسول خدا(ص) به ايشان سخت مى‌گذشته است. ازاين‌رو، نزد رسول خدا(ص) از وضع زندگى خود شكايت و پيشنهاد كرده‌اند كه رفاه زندگى آنها بيشتر شود و پيامبر آنها را از زينت زندگى مادى بهره‌مند كند.
دنبال اين رُخداد ناگوار، خداوند اين آيات را فرستاده و به پيامبرش دستور داده كه ايشان را ميان ماندن و طلاق گرفتن مخير كند. يا بروند و هرطور كه دلشان مى‌خواهد، زندگى كنند يا بمانند و با همين زندگى بسازند.
همچنين، درصورتى‌كه به همسرى پيامبر باقى بمانند و آخرت را بر حيات دنيا و زينت آن ترجيح دهند، اجر عظيمى نزد خدا خواهند داشت؛ البته نه به طور مطلق، بلكه به شرطى كه احسان كنند و عمل صالح داشته باشند.
تنها ملاك سعادت و كرامت، تقوا است و هيچ حسب و نسب ديگرى از آن جمله همسرى پيامبر(ص) ملاك برترى و سعادت نيست.
حال اين پرسش مطرح مى‌شود كه تشرزدن به همسران پيامبر در اين آيات، از يك سو و از ديگر سو قرار گرفتن آيه (إِنَّمٰا يُرِيدُ اللّٰهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ