متن کتاب مناسبات ایرانیان با حجاز در دوره های مختلف تاریخ اسلام - جلد 1 - صفحه 21

(5 تا 251)

1. ايرانيان

برخى منابع لغوى، واژه ايران را برگرفته از لغت اوستايى «ائيريانه ئجه، ايران ويج» مى‌شمارند. همچنين «ائيريانم و ئجو» سرزمين اوليه آريايى‌ها ¹ و «إران» يا «اِريا» را نام قوم ايران دانسته‌اند. ² برخى مورخان و اصحاب دايرةالمعارف نيز ايران را برگرفته از آرياييان (آريايى‌ها) مى‌دانند. ³

برخى منابع اسلامى، تحت تأثير نسب‌شناسان عرب كه براى هر قومى، نسبى مى‌ساختند، نسب ايرانيان را از نسل يافث ⁴ يا سام بن نوح، فارس بن باسور بن سام ⁵، و ايرج، ايران بن افريدون ⁶ دانسته‌اند. بنابه گزارشى كه ساختگى به نظر

1) . برهان خلف، ص135؛ نيز ر.ك: تاريخ ايران باستان، پيرنيا، ج 2، ص26 و ج 1، ص156؛ ايرانويچ، بهرام فره‌وشى، ص7. اين واژه مركب از ايران وبح است. وبح به معناى تخمه و نژاد است و در زبان فارسى، بيج از اين ريشه است. بيضه در زبان عربى از همين واژه گرفته شده است. از اين رو، ايرانويچ به معناى نژاد و تخمه ايرانى‌هاست.

2) . لغت نامه، دهخدا، ج3، صص3173 و 3174.

3) . ايران قديم، ص26؛ دائرة المعارف بستانى، ج4، ص733 .

4) . تاريخ طبرى، ج1، صص 99و 141؛ اخبار الزمان، صص 91و 100.

5) . الاخبار الطوال، ابوحنيفه دينورى، ص2؛ تاريخ طبرى، ج1، ص206؛ نخبةالدهر فى عحائب البر و البحر، محمدبن‌ابى‌طالب انصارى، ص337.

6) . مروج الذهب، على‌بن‌حسين مسعودى، ج1، ص261

مشخصات کتاب

مناسبات ایرانیان با حجاز در دوره های مختلف تاریخ اسلامجلد:1نویسنده:سامانی، محمود:پژوهشكده حج و ز يارتناشر:مشعرمحل نشر:تهران - ایرانسال نشر:1393

دریافت فایل ارجاع:

BibTex | Endnote

سایر جلدهای کتاب:

جلد 1