184امارت مكه را در اختيار داشته است) باشد كه به خط آقا حسين خوانسارى نگارش يافته و در آن به موضوع دشوارى راه حج از طريق بصره اشاره شده است. اندكى بعد، حاكم بصره به شاه ايران قول داد كه در اين زمينه اقدامات و تمهيداتى انجام دهد. اين نامه در كتابخانه آيت الله مرعشى نجفى در قم موجود است. در اين نامه بر روابط خويشاوندى به‌دليل سيادت و بهبود مناسبات تاكيد شده است. ¹

نامه دوم، با عنوان «جواب مكتوب شريف سعد بن زيد» ²است كه تنها اشارات تاريخى آن به مسأله راه‌هاى حج و تأمين امنيت حجاج مى‌باشد.

از ديگر موضوعاتى كه صفويه را با حجاز مرتبط مى‌ساخت، وقف‌نامه براى سادات مدينه منوره است. شاه عباس در اين وقف نامه چنين آورده است:

نصف حاصل اجاره موقوفات مذكوره در وظيفه و ارتزاق و مدد معاش سادات عالى درجات ابن حسينى كه ساكن و عاكف مدينه طيبه مقدسه باشند صرف مى‌شود به شرط آن كه وظيفه و مواجب نداشته و شيعه امامى اثنى عشرى باشند. ³ از موقوفات شاه عباس دوم مبلغ هفصد تومان فاضل آمده وجه زيارت را به وظيفه سادات بنى الحسين مقدر فرمود كه در سال بلاكسر مصحوب مردم معتقد به جهت ايشان فرستاده شود.

در نامه شاه عباس آمده بود كه به پاس زحمات شما در حفاظت از حجاج از هر نفر آنها پنج سكه طلا به جز سى سكه به شما پرداخت شود تا رشته‌هاى محبت و الفت استوار شود. اين نامه بيانگر برخى دشوارى‌هاى سفر حج در دوره صفوى است. ⁴