47همه ويژگى‌هاى ذكرشده، اين شهر را به مكان مناسبى براى گردش، شكار و تيراندازى در فصل بهار تبديل نموده است؛ به‌گونه‌اى كه علاقه‌مندان، در اين فصل به آنجا سفر مى‌نمايند. ضمن آنكه كه قرار گرفتنش بر سر راه حج، آن را مشهور كرده است. همچنين به دليل پاكى هوايش از آلودگى كناره‌هاى ساحل، به مكان مناسبى براى معالجه و فرار از بيمارى‌هاى واگيردار تبديل شده است.
ابن‌عساكر در كتاب «تاريخ دمشق»، داستانى را از شريح قاضى نقل مى‌كند كه از تيزهوشى او حكايت دارد و به فرار مردم از شهر نجف به‌سبب بيمارى‌هاى واگيردار، اشاره مى‌نمايد. علت آن داستان اين است كه شريح در روزهايى كه طاعون شهر نجف را فرا گرفته بود، به آن شهر وارد شد. وى هنگامى كه مى‌خواست نماز بخواند، روباهى مى‌آمد و جلوى او مى‌ايستاد و شروع به تقليد كردن از او مى‌نمود. درنتيجه، وى را از نمازش بازمى‌داشت. شريح به فكر چاره‌اى افتاد تا از شر روباه نجات يابد. 1
دكتر مصطفى جواد، در تحقيق خود با عنوان «النجف قديماً»، اشعار و اخبار زيادى را درباره اين گردشگاه بهارى نقل مى‌كند كه شايسته مطالعه و بررسى است. از اين گذشته، اين بلندى‌ها، به‌علت ارتفاع خوبش، مكان مناسبى براى فرار مردم از طغيان‌هاى بزرگ رود فرات بوده است.
يكى از داستان‌هاى نقل‌شده در اين‌باره؛ مربوط به اسحاق موصلى است كه در ركاب خليفه عباسى، الواثق، براى گردش به نجف رفته بود. اسحاق از برخى سرزمين‌هاى نجف عبور كرد و بعضى از صومعه‌هاى حيره، همچون صومعه مريم را ديد. او همچنين در محضر واثق، شعرى را سرود كه مورد توجه واثق قرار گرفت و هداياى بسيارى به او داد. اسحاق در اين اشعار به پاكى هواى نجف و لطافت آن و به