1) . فتح المتعال فى مدح النعال، صص 350 و 351. ترجمه ابيات: دارالحديث اشرفيه مايه شفاى من است؛ من در آنجا صندل پيامبر مصطفى(ص) را ديدم و آن را بوسيدم تا آنكه راضى شدم و گفتم: اى نفس من! از آن لذت ببر. آيا تو را بس است و او گفت: براى من بس است! چه خوش است زمان رسيدن به آرزو؛ آن هم پس از زيارت مدينه، چقدر باعظمت و باشرافت است. اى دمشق تو بر همه سرزمين‌ها فضيلت دارى. روزهاى عيدتو باصفاست.

2) . فتح المتعال فى مدح النعال، ص 524.

3) . الدارس فى تاريخ المدارس، عبدالقادر بن‌محمد النعيمى، ج 1، ص 237.