43دارد: «الصلاة والسلام على صاحب هذا الاثر الشريف المبارك سنة 1344 هجرية».
بالاى اين كتيبه نيز كتيبه ديگرى وجود دارد كه روى آن چنين نوشته شده است:
1. اتحف المدرسة الحلوية بالشعرة الطاهرة النبوية وأنشأ هذه
2. الحجرة لها متولي اوقافها عبدالوهاب ابن الشيخ مصطفى طلس عفى عنهما سنة 1344.
براساس اين كتيبه، اين تار مو در سال 1344ه .ق در اين محل قرار داده شده، و عبدالوهاب بن‌مصطفى طلس، متولى موقوفات مدرسه، اين حجره را براى نگهدارى آن ساخته است.
مسجد حاج موسى، محل ديگرى است كه يكى از سه تار موى موجود در مسجد جامع حلب از آنجا منتقل شده است. اين مسجد كه در محله «سويقة على» (بازارچه على) در شمال شرقى مسجد جامع قرار دارد، از مساجد دوره عثمانى در حلب است كه براساس لوح سنگى سردر مسجد، در سال 1176 ه.ق ساخته شده است. اين تاريخ مصادف با دوره پادشاهى سلطان مصطفى سوم عثمانى است. مسجد به نام بانى آن «حاج موسى آغا اميرى» (متوفاى1177 ه .ق) ناميده شده است. 1
درباره تاريخچه تار موى موجود در مسجد حاج موسى چنين گفته‌اند كه يكى از ناظران مسجد به نام «بها بيك اميرى»، پس از آنكه عضو شوراى نمايندگان شد، به استانبول، پايتخت پادشاهان عثمانى، سفر كرد و پس از اينكه در سال 1328 ه .ق، دوره عضويت وى در آن شورا به پايان رسيد، تصميم گرفت به حلب بازگردد. پيش از بازگشت، براى او زمانى تعيين شد تا با سلطان محمد رشاد عثمانى ديدار كند. بدين منظور به كاخ رفت و مورد استقبال رجال دربار قرار گرفت و سپس با شاه ديدار كرد و سلطان عثمانى تار مويى از پيامبر(ص) را به او اهدا كرد.
با رسيدن اين خبر به اهالى شام، گروهى از مردم شهرهاى بزرگ واقع در مسير بازگشت وى به حلب، يعنى بيروت، حمص و حماه، به استقبال او رفتند. در روز ورود