263ج) اسماء بنت عُمَيس، همسر گرامى جعفر طيار (پسر عموى پيامبر(ص) و برادر اميرمؤمنان(ع) ). او خواهر ميمونه همسر رسول خدا(ص)، و ام‌الفضل لبابه همسر عباس، عموى پيامبر(ص) بوده است. اسماء و همسر وى جعفر طيار، در سال‌هاى آغازين اسلام، به حبشه مهاجرت كردند و پس از چندين سال، هم‌زمان با جنگ خيبر، به مدينه بازگشتند. پس از شهادت جعفر در جنگ مؤته، اسماء به ازدواج ابوبكر درآمد و از او صاحب فرزندى به نام محمد بن ابى‌بكر شد كه از ياران باوفاى امام على(ع) به شمار مى‌آيد. پس از مرگ ابوبكر، به ازدواج اميرمؤمنان(ع) درآمد و از ايشان صاحب فرزندى به نام «يحيى» شد. ¹ در منابع، درباره تاريخ و محل وفات اسماء، سخنى به ميان نيامده است. اما قبر ديگرى به وى در منطقۀ هاشميه در عراق منسوب است. ² با اين حال دربارۀ صحت و اعتبار هر يك از دو قبر منسوب به اسماء در عراق و سوريه نمى‌توان به قطع اظهار نظر كرد.

در منابع تاريخى، از وجود قبر يا مزارى منتسب به اين سه شخصيت، در قبرستان باب‌الصغير، سخنى نيست. اما در برخى منابع، به وجود قبر ام‌الحسن دختر جعفر بن حسن بن امام حسن(ع) اشاره شده است. نگارنده احتمال مى‌دهد كه وى، با حذف واسطه‌هاى موجود در نسبش تا امام حسن(ع)، به مرور زمان به ام‌الحسن دختر امام‌حسن(ع) انتساب يافته باشد. بنابراين، زيارتگاه مورد نظر، آرامگاه سه شخصيت تاريخى، يعنى على بن عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب ³، سليمان بن على بن