224در سال 1165ه .ق، اسعد پاشا العظم، والى دمشق، بنا را بازسازى كرد و داخل آن بخش‌هايى ايجاد كرد. همچنين پسرعموى وى، «مصطفى بيك» ديوارها و سقف آستانه را تزيين نمود. ¹

بناى زيارتگاه در گذشته، اتاقى گلى بود كه قبر حضرت زينب، ميان آن قرار داشت. در سال 1256ه .ق، «سيد موسى مرتضى»، جد متوليان فعلى آستانه، بناى قديمى را توسعه داد. نماى كلى اين بنا، مربعى به ابعاد 26 متر، و ارتفاع و عرض ديوارهاى آن به ترتيب 6 و 1/5 متر بود. گنبد آجرى بنا روى يك چهارطاقى استوار بود. ²

در سال 1287ه .ق / 1870م، سقف حرم به علت باران فراوان فرو ريخت. متولى وقت آستانه، به نام «سيد سليم مرتضى»، سقف بنا را با سفال، و گنبد را با صفحات سربى پوشانيد. ³ (تصوير 115)

در تعدادى از سفرنامه‌هاى حج دوره قاجار، آگاهى‌هاى فراوانى از زيارتگاه حضرت زينب در آن دوره به دست مى‌آيد. «ميرزا داوود وزير وظايف»، كه حدود سال 1322ه .ق وارد دمشق شده، توصيف مفصلى از بناى آستانه زينبيه در آن زمان ارائه كرده است كه بخش‌هايى از آن نقل مى‌گردد:

ديگرى، بقعه مطهره زينب(عليها السلام) است كه در دو فرسخى شام واقع است، و با درشكه يك ساعت و نيم راه است و تمام راه باغات است، كه اغلب اشجار زيتون و گردو و زردآلو و انجير است. نزديك زينبيه، زراعت هم هست، كه در ميان اشجار كاشته‌اند. خود زينبيه، قنات است؛ قريب دو سنگ آب دارد. دهى بزرگ است، حمامى قشنگ و بزرگ به وضع حمام‌هاى شهر شام دارد. بقعه مطهره در كنار راه اول ده واقع است. در يك طرف صحن كوچك