124 شيعه دانسته است. ¹ به‌هرحال، شيعيان امروز، زيارتگاه بودن اين مكان را فراموش كرده‌اند.

اين مزار، با استناد به نوشته ابن‌جبير، از بهترين و زيباترين بخش‌هاى مسجد اموى بوده است. ² اما امروزه برخلاف سه تالار (مشهد) ديگر مسجد، از تزيينات درخور توجهى برخوردار نيست و تنها تزيينات موجود در آن، ازاره‌هاى سنگ مرمر آن تا ارتفاع حدود 4 متر از كف بناست. گفتنى است كه تزيينات مشهد على(ع)، براثر آتش‌سوزى بزرگ مسجد اموى در سال 1311 ه .ق، از بين رفته است. ³

نماى كلى زيارتگاه، مستطيل‌شكل و نسبتاً طولانى، در جهت شمالى - جنوبى است. سقف آن از داخل با تيرهاى چوبى، و از بيرون، مثلثى شكل و با صفحات سربى پوشيده شده است. در ضلع جنوبى آن، محراب كوچكى با سنگ مرمر تزيين شده و دو ستون سنگى دو طرف آن قرار گرفته است. (تصوير 68) در ضلع شرقى، مقام امام زين‌العابدين(ع)، و پس از آن، زيارتگاه رأس‌الحسين(ع) واقع است كه براى ورود به اين دو زيارتگاه بايد از مشهد على(ع) عبور كرد.

ورودى بنا در ضلع غربى آن و داخل رواق شرقى صحن مسجد اموى قرار دارد كه امروزه ورودى زيارتگاه رأس‌الحسين(ع) به حساب مى‌آيد. بر سردر ورودى، يك طاق‌نماى تزيينى نيم‌دايره وجود دارد كه بالاى آن، كتيبه‌اى به خط ثلث به چشم مى‌خورد. متن كتيبه چنين است: «هذا مشهد فيه مرقد رأس سيدنا الإمام أبى عبدالله الحسين رضى الله عنه». (تصوير 81)

مشهد على(ع) از طريق سه ورودى در ديوار شرقى، به مقام امام زين‌العابدين(ع) متصل است. مقابل اين سه ورودى، سه پنجره بزرگ به سوى صحن مسجد اموى