29
ابطح
: در لغت به زمين هموار و محل عبور آب و سيل كه در آن سنگريزه بسيار باشد، گفته مى‌شود و در اصطلاح نام منطقه‌اى است در شمال مكه، كه هرگاه سيل جارى مى‌شود، همه آن را فرا مى‌گيرد. اين محل كه بين مكه و منا قرار دارد، امروزه جزء شهر مكه است. ميدان فعلى معابده و خيابان آن به سمت منا، ابطح قديم است. اين ناحيه را بدان سبب ابطح خوانده‌اند كه هموار يا بستر سيل بوده است. در مآخذ تاريخى و جغرافيايى آن را اباطِح و بَطحاء نيز ناميده‌اند و از آن رو كه پر از سنگريزه و شن است، آن را «مُحَصَّب» نيز ناميده‌اند. طبق روايات منابع اسلامى در اين مكان بود كه حضرت آدم(ع) به امر جبرئيل، شيطان را با سنگريزه زد. 1 نخستين بارى كه پيامبر به دستور پروردگار دعوت خود را آشكار ساخت، در ابطح بود. 2
ابواء
: وادى است در حجاز كه در آن چاه‌هاى فراوان و مزارعِ آبادى وجود دارد. 3 به قول برخى ديگر «ابواء» نام كوهى بلند در اين منطقه است و