32فرزانه انقلاب است. كسى كه لباس احرام مى‌پوشد و لبيك مى‌گويد، ولى لباس‌گناه را از روح بيرون نمى‌آورد و قصد پوشيدن لباس پرهيزكارى را ندارد، همچنين در طواف و سعى و وقوف در عرفات و مشعر و رمى جمار و بيتوته در منا و تراشيدن سر و قربانى كردن، از حقيقت و روح اين اعمال غافل است و احساس خضوع، توجه، ذكر و تمسك به ذات مقدس پروردگار در او ايجاد نمى‌شود، حج او مانند حج شبلى است كه امام سجاد(ع) به او فرمود:
فَما وَصَلتَ مِنى وَلا رَميتَ الجِمارَ وَلا حَلَقتَ رَأسكَ، وَلا ادَّيتَ نُسُكَكَ وَلا صَلَّيتَ فى مَسجدِ الخَيفِ وَلا طُفتَ طَوافَ الاِفاضَه وَلا تَقَرَّبتَ، ارجِع فَاِنَّكَ لَم تَحُجَّ. 1
تو به منا نرفتى و رمى جمرات نكرده‌اى. تو نه سرتراشيده و نه قربانى كرده‌اى، نه در مسجد خيف نماز خوانده و نه طواف بيت انجام داده‌اى و در حقيقت، به مقام قرب خدا نرسيده‌اى. برگرد كه تو حج به‌جا نياورده‌اى!
برخى حجاج كه براى زيارت بيت‌الله آماده مى‌شوند، همه امور مادى را آماده مى‌كنند، مناسك را نيز مى‌آموزند، ولى از درك روح حج، غافلند و در حال غفلت و بى‌خبرى برمى‌گردند، در صورتى كه احساس كمبود نيز نمى‌كنند.
مقام معظم رهبرى با توجه به ضرورت اهميت درك آداب حج، درباره آن مى‌فرمايد:
ادب حج، خضوع و ذكر و توجه است. ادب حج، پناه بردن به ساحت امن الهى است كه براى مؤمنين و متمسكين به ذيل توسل به