34مسأله 73 -اگر كسى كه حج بر او مستقر شده در طول راه بميرد، در صورتى كه بعد از احرام بستن و داخل شدن در حرم فوت كند، از حَجةالاسلام كفايت مى‌كند. ولى اگر قبل از احرام بستن بميرد، مُجزى نيست. همچنين عمل كسى كه بعد از محرم شدن و قبل از ورود به محدوده‌ى حرم فوت كند، بنا بر احتياط واجب از حَجةالاسلام كفايت نمى‌كند.
مسأله 74 -كسى كه حجّ بر او مستقر شده، اگر پيش از انجام حج فوت كند، و ارثى كه براى هزينه سفر حج كافى باشد از خود باقى گذاشته باشد، ورثه او بايد از اصل مال از طرف او نايب بگيرند، مگر آنكه وصيت كرده باشد كه مخارج حجّ از ثلث پرداخت شود، كه در اين صورت عمل به آن، بر وصاياى مستحب اولويت دارد و اگر ثلث مالش براى انجام آن كافى نباشد، كمبود آن از اصل مال برداشته مى‌شود.
مسأله 75 -در مواردى كه گرفتن نايب مجاز است، بايد فوراً به انجام آن اقدام شود، و تفاوتى ندارد كه نيابت از طرف انسانِ زنده باشد يا ميت.
مسأله 76 -واجب نيست انسان زنده از وطن خود نايب بگيرد و اگر از ميقات نايب بگيرد، كافى است. همچنين كسى كه از دنيا رفته و حجّ بر او واجب بوده، گرفتن نايب از ميقات براى او كفايت مى‌كند. ولى اگر نايب گرفتن فقط از وطن ميت و يا شهر ديگرى امكان‌پذير است، واجب است ورثه از همان جا كه ممكن است، براى او نايب بگيرند، و مخارج آن از اصل دارايى ميت خارج مى‌شود. و در صورتى كه وصيت به حجِّ بلدى كرده باشد بايد به وصيت او عمل كنند و هزينه مازاد بر اجرت حج ميقاتى