43 زمان، شخص يا... دل ببندد و تعلق وجودى پيدا كند:
اول اينكه آن مكان يا زمان، مورد توجه و عنايت محبوب است و انسان با بزرگداشت آنچه مورد علاقه محبوبش است، او را تعظيم و تكريم كرده، عشق خود را به او اظهار مى‌كند و تعلق و پيوند خود را به معشوق مى‌نماياند؛ مانند اينكه انسان با عبادت در مسجد يا شب قدر، در واقع خداوند را تعظيم و تكريم نموده است.
دوم اينكه با قرار گرفتن در اين مكان‌ها و زمان‌ها، زمينه تقرب بيشتر فراهم مى‌آيد. پس انسان مؤمن و عاقل، اين فرصت‌ها را از دست نمى‌دهد و با استفاده از اين موقعيت‌هاى ويژه، با تلاشى كمتر، پاداشى بيشتر به‌دست مى‌آورد. براين اساس درباره ابدان و قبور صالحان و معصومان مى‌گوييم: گرچه مى‌شود در هر موقعيتى، تحفه‌اى معنوى و الهى به ايشان اهدا كرد، ولى زيارت كردن قبورشان، همچنان اهميت دارد؛ زيرا جسم ايشان محل پرورش جان آنان بوده و بر اثر آن، مورد عنايت روحشان شده است. 1
به خاك زنده‌دلان بر چراغ مرده خويش
كه فيض مردم روشن‌گهر نمى‌گسلد 2
متبرك شدن خاك و ديگر اشياء، براثر مجاورت با بدن اولياى الهى و تبرك جستن به اين تبرك‌يافته‌ها
از جمله دلايلى كه رفتن نزد قبور اولياى الهى را موجه مى‌كند، متبرك بودن اين قبور، به‌سبب در برگرفتن ابدان مطهر آنهاست. بنابراين مى‌توان از خاك آنها تبرك جست و از بركات مدفنشان بهره‌مند شد. اما درباره قبور كسانى كه نتوانسته‌اند به اين جايگاه والاى معنوى برسند، نمى‌توان چنين حقيقتى را پذيرفت. البته هركس و هر چيزى كه مجاور اولياى الهى گردد، متبرك مى‌شود و عطر آنها را به خود مى‌گيرد.