47 به معناى كمكخواهى است. اين كار با هر عبارتى، چه از نظر لغت و چه شرع، جايز و صحيح است؛ چنانكه مادر حضرت اسماعيل گفت: «أغث إن كان عندك غواث». 1
در المعجم الكبير طبرانى، روايتى آمده كه ظاهر آن، بعضاً برخلاف اين گفته ما دلالت دارد. طبرانى گفته است:
احمدبن حمادبن زغبه مصرى از سعيدبن عفير از ابنلهيعه از حارث بن يزيد، از علىبن رباح نقل مىكند كه عباده گفت: ابوبكر گفت: بهپا خيزيد تا براى رهايى از اين منافق، از پيامبر(ص) يارى بطلبيم؛ اما رسول خدا(ص) فرمود: از من درخواست كمك نمىشود، بلكه از خداوند عزوجلّ استغاثه مىشود. 2
در سند اين روايت نام عبداللهبن لهيعه به چشم مىخورد كه در مورد او سخنى مشهور وجود دارد. ولى در آن تصريح به سماع (شنيدن اين كلام بهوسيله راوى از پيامبر(ص)) نشده است. اگر اين روايت صحيح باشد، در معناى آن دو احتمال وجود دارد:
1. اينكه پيامبر(ص) به امر خداوند، احكام مسلمانان را درباره منافقان جارى كرده است؛ زيرا چه بسا ابوبكر و همراهان او از پيامبر(ص) كمك خواستهاند تا آن منافق را بكشند. اما پيامبر(ص) با اين پاسخ خود بيان كرده كه اين موضوع، حكمى شرعى است و در مورد آن وحى نازل نشده و حكم اين كار به دست خداوند است، نه رسول خدا و آن