28از ديدگاه شيعه، امام مهدى[، براساس حكمت و قدرت الهى، زنده است؛ چون عمر طولانى، ذاتاً محال و ممتنع نيست، بلكه در نهايت، محال وقوعى است، اما بايد توجه داشت كه قدرت الهى بر امورى كه محال وقوعى است، تعلق مى‌گيرد 1 و معجزات پيامبران از اين گونه است. مضاف بر شواهد تاريخى و ملاقات بسيارى از علما و مؤمنان با ايشان، رواياتى مانند حديث ثقلين و حديث اثنى‌عشر خليفه بر وجود ايشان دلالت مى‌كنند. 2
شيعيان باور دارند كه امام مهدى[ بر پايه حكمت الهى، در پس پرده غيبت است و عواملى چون: رهايى از شهادت زود هنگام، بيعت نكردن با حكومت‌هاى ستمگر، امتحان مؤمنان و مهيا نبودن جهان و انسان‌ها براى برقرارى و پذيرش حكومت عدل جهانى، سبب به درازا كشيدن غيبت ايشان شده است.
شيعيان مى‌گويند كه غيبت امام مهدى[، سبب محروميت مردم از بركات وجود او نيست، چون غيبت آن حضرت[ با عدم تصرف ايشان در امور شيعيان ملازم نيست و لازم نيست كه همه افراد با او در ارتباط باشند، بلكه همچون زمان پيامبر و امامان، ارتباط با واسطه براى بهره‌مندى از هدايت‌هاى ايشان مقدور است.
باور شيعه اين است كه زمان ظهور حضرت[ به‌طور دقيق، براى كسى آشكار نيست، اما در برخى روايات، نشانه‌هايى مانند: خروج سفيانى و دجال، قتل نفس زكيه، شنيده شدن نداى آسمانى و... براى آن آمده است. 3
شيعه، معتقد به رجعت است؛ يعنى اعتقاد دارد كه پس از ظهور امام زمان[، عده‌اى از اولياى الهى و عده‌اى از دشمنان خاندان وحى به اين دنيا باز مى‌گردند تا