20 مَنْ ماتَ وَ لم يحُجَّ حَجَّةَ الْإِسْلامِ لَمْ يمْنَعْهُ مِنْ ذلِكَ حاجَةٌ تُجْحِفُ بِهِ، اوْ مَرضٌ لا يُطيقُ فيه الحَجَّ، أَوْ سُلْطانٌ يمْنَعُهُ فَلْيمُتْ يهُودِياً أوْ نَصرانياً. ¹

كسى‌كه بميرد و حج واجبش را، جز به سبب نيازمندى شديد و يا مرض سختى كه با آن توان حج را نداشته باشد يا حاكمى كه مانع آن شود، ترك كند، بايد به آيين يهود يا نصارى از دنيا برود.

امام باقر(ع) مى‌فرمايد: «در وصيت اميرمؤمنان چنين بود: حج خانه پروردگارتان را ترك نكنيد كه هلاك خواهيد شد». ²

از رسول خدا(ص) پرسيدند: «كدام يك از كارها بافضيلت‌تر است؟ فرمود: ايمان به خدا و پيامبرش. گفته شد: سپس چه‌كارى؟ فرمود: جهاد در راه خدا. گفته شد: پس از آن، چه كارى؟ فرمود: حج نيكو». ³

امام صادق(ع) نيز فرمود: «هيچ راهى از راه‌هاى خدا برتر از حج نيست، مگر آنكه كسى با شمشير قيام كند و در راه خدا بجنگد تا به شهادت برسد». ⁴

رسول اكرم(ص) مى‌فرمايد: «انفاق در حج، هفتصد برابر انفاق در راه خدا پاداش دارد ⁵ و پاداش حج نيكو، جز بهشت نيست ⁶ و حج‌گزار هيچ تسبيح و تكبيرى نمى‌گويد، مگر به سبب آن بشارتى به او داده مى‌شود». ⁷