79 جهاد را به مجازات دردناك تهديد مى‌كند و يادآور مى‌شود كه در صورت تعلل، گروه ديگرى را به جاى آنها قرار مى‌دهد. 1
ه) مفسرانى چون «ميبدى»، «آلوسى» و «رشيد رضا» ذيل آيه ( فَإِنْ يَكْفُرْ بِهٰا هٰؤُلاٰءِ فَقَدْ وَكَّلْنٰا بِهٰا قَوْماً لَيْسُوا بِهٰا بِكٰافِرِينَ )؛ (انعام: 89) مقصود از قومى را كه در راه كفر گام برنمى‌دارند و در برابر حق تسليم‌اند، ايرانيان دانسته‌اند. 2آنان كه با پذيرش اسلام در آينده نزديك، با تمام قوا براى پيشرفت آن كوشيدند و دانشمندان آنها در فنون مختلف كتاب‌هاى فراوانى تأليف كردند. 3
برخى مفسران، ذيل اين آيه روايتى از پيامبر(ص) آورده‌اند كه آن حضرت، قريش را بهترين عرب و فارس را بهترين عجم معرفى كرده است. 4روايت چنين است:
ولله من عباده خَيْرَتان، فَخَيَرتُهُ من العرب قريش و من العجم فارس.
خداوند در ميان بندگانش، داراى دو برگزيده است؛ برگزيده خداوند از ميان عرب، قريش و از ميان عجم‌ها فارسيان هستند.
و) بنا به رأى مفسران، رسول خدا(ص) پيروزى مسلمانان بر ايرانيان و روم را در غزوه خندق (سال پنجم هجرت) يا هنگام فتح مكه (سال هشتم هجرت) نويد داد. منافقان آن را بعيد دانسته، گفتند: «آيا مكه و مدينه براى محمد كافى نيست كه در ملك فارس و روم طمع كرده