74 پرويز به بهانه خلع قيصر روم از حكومت بيزانس - كه حامى خسرو در رسيدن به سلطنت و نيز پدر همسرخسرو بود - به قلمروى روميان لشكر كشيد، ¹نازل شده است.

هنگامى كه «شهر براز» و «شاهين» يا «فرخان» دو سردار ايرانى ²، تقريباً تمامى تصرفات امپراتورى روم در شرق و نيز مصر را فتح كردند (سال 619م.) قسطنطنيه پايتخت رومى‌ها در خطر سقوط قرار گرفت. اين واقعه با دعوت پيامبر(ص) در مكه مصادف بود. ازاين‌رو مسلمانان هنگام شنيدن خبر پيروزى ايرانيان متعجب و نگران شدند؛ زيرا از پيروزى مجوس بر اهل كتاب روم كراهت داشتند. در مقابل مشركان قريش، با خوشحالى مسلمانان را شماتت كردند و در پى آن آيات نخستين سوره روم نازل شد. خداوند در اين آيات، از غلبه رومى‌ها بر ايرانيان در آينده نزديك خبر داده و وعده الهى را تخلف‌ناپذير دانسته است.

مفسران ذيل آيه: ( فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلّٰهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللّٰهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشٰاءُ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ * وَعْدَ اللّٰهِ لاٰ يُخْلِفُ اللّٰهُ وَعْدَهُ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النّٰاسِ لاٰ يَعْلَمُونَ ) (روم: 4 - 6) مدت و فاصله پيروزى ايرانيان تا هزيمت ايشان را نه و يا هفت سال گفته‌اند. ³ابن كثير

«بضع سنين» را از سه تا نه سال دانسته است. ⁴

«في ادنى الأرض» در آيه بر منطقه اذرعات شام تطبيق شده كه رومى‌ها در آن از ايرانيان