66 همسرش، به اكراه، با اسود پيمان زناشويى بسته بود.

داده‌هاى تاريخى تصريح دارند كه اين پيامبر دروغين به دست فيروز كشته شد. ¹ نقل شده است كه هنگام آگاه شدن پيامبر از اين خبر - توسط وحى - ايشان فرمود: «

قتله العبد الصالح »؛ «بنده‌اى صالح او را كشت». يا فرمود: «

قتله رجل مبارك من اهل بيت مبارك » ²؛ «فردى مبارك از خاندانى مبارك اسود را به قتل رساند».

«داذويه» جانشين شهر بن باذام نيز در قتل اسود عنسى سهيم بود. ³اما پس از آن «قيس بن مكشوح مرادى»، از خويشان اسود كه خود در قتل اين پيامبر دروغين شريك بود، از ترس انتقام قبيله عنس و براى خشنودى آنها، داذويه را كشت و وانمود كرد كه قاتل اسود عنسى؛ يعنى داذويه را به سزاى عملش رسانده و انتقام گرفته است. به نقلى، چون خبر قتل داذويه توسط قيس پس از رحلت پيامبر(ص) به اطلاع ابوبكر رسيد، او دستور داد قيس را به مدينه آورند، اما قيس سوگند دروغ خورد كه قاتل داذويه نيست و از قصاص نجات يافت. ⁴

نقل است هنگامى كه اسود عنسى به قتل رسيد، پارسيان سر او را همراه چند نفر از خودشان از جمله «زرعشة بن غريب» براى رسول‌خدا فرستادند و حضرت پيش از رحلتش آمدن آنان را پيش‌بينى كرده بود و سفارش كرد كه به كسانى كه در يمن هستند نيكى كنند.