37 او) نوشت 1كه در واقع امان نامه‌اى براى آنها و مردم شهر سلمان بود؛ اما اين نامه منسوب به پيامبر(ص) را نمى‌توان پذيرفت؛ زيرا افزون بر سستى و نارسايى جمله‌ها و لغزش‌هاى آشكار نحوى آن، از ساده‌ترين ارزش‌هاى بلاغى نيز تهى است.
سلمان پس از وفات رسول خدا، همچنان مدافع اهل بيت(عليهم السلام) باقى ماند. وى در عصر خليفه دوم (1323 ه. ق) و در جريان فتوحات، ضمن حضور در برخى از آنها از سوى خليفه، بر مداين (پايتخت ساسانيان) حكومت يافت. سلمان در گرويدن ايرانيان به اسلام و تشيع نقش قابل ملاحظه‌اى داشت. 2
برخى از سيره‌نگاران و صحابه‌نگاران، افزون بر سلمان فارسى، به تعدادى از موالى پيامبر(ص) و نيز برخى ديگر از ايرانيانى كه با رسول‌خدا(ص) ارتباط داشتند، اشاره كرده‌اند كه از اين قرارند:
2. امَة الفارسيه
برخى منابع صحابه‌شناسى مدخلى به «اَمَة الفارسيه» (ام الفارسيه) اختصاص داده‌اند و از قول سلمان فارسى آورده‌اند:
من هنگامى كه وارد مدينه شدم، زنى اصفهانى را كه مسلمان شده بود ملاقات كردم و از او درباره رسول خدا پرسيدم و اين خانم مرا نزد آن حضرت راهنمايى كرد.