28 سرخ روانه كرده بود، اين محل را انتخاب كردند. 1 البته چون اين بندر در تاريخ طولانى خود دوره‌هاى چندى از آبادانى و ويرانى به خود ديده كه خود نمايان‌گر عوامل مختلفى است كه در آن دوره‌ها در آنجا رخ داده است، مى‌توان گفت كه ايرانى‌ها دو بار بندر جده را ساختند. يك‌بار در دوره‌اى بسيار پيش‌تر از دوره انوشيروان، بازرگانانى كه از سيراف آمده بودند، آن را احداث كردند و بار دوم در دوره انوشيروان ساخته شد.
به گفته «ابوعبدالله محمدبن‌عبدالمنعم بن عبدالنور حميرى» در كتاب «الروض المعطار فى اخبار الاقطار»:
جده از بناهاى ايرانيان است. باروهاى آن را به استوارترين شكلى آنها ساختند و همچنين خانه‌ها و منزل‌هاى آنجا را، به‌طورى‌كه استوارتر از آن نباشد. پادشاهان ايران و بازرگانان از هرگوشه دنيا به آنجا روى مى‌آوردند؛ زيرا آنجا لنگرگاه كشتى‌هايى بود كه از هند و عدن و يمن و عيذاب و قلزم و ساير جاها به آنجا مى‌آمدند. 2
صاحب «تاريخ مدينه جده» اين گفته حميرى را با آنچه درباره علاقه پادشاهان ايران به ايجاد مركزى براى بازرگانى جهانى نقل كرده‌اند، مى‌سنجد و براى نمونه به علاقه و اهتمام «دارا» پادشاه ايران (داريوش هخامنشى) به امر بازرگانى دريايى اشاره مى‌كند كه او نيز به برخى از يونانيان دستور داد كه در بنادر اقيانوس هند و درياى سرخ