2) 2 آية الله گلپايگانى: بلى اگر علم داشته باشد كه در آن سال متمكن از رفتن به حج است، جواز مصرف كردن وجه در غير حج (خصوصاً در اوان خروج مردم براى حج) مشكل است، و اگر استطاعت مالى بعد از استطاعت طريقى حاصل شده باشد، تصرف در آن مال در زمانى كه مردم آماده براى حج مى‌شوند جايز نيست. (آداب و احكام حج، مسأله 37)..

1) . آية الله خامنه‌اى: به حاشيه مسأله بعد مراجعه شود.

2) . آية الله اردبيلى: هرگاه انسان مالى داشته باشد كه كفاف هزينه حج را بدهد، حج بر او واجب مى‌شود و جايز نيست در آن مال تصرفى كند تا از استطاعت خارج شود و نتواند تدارك كند. و اين تصرف خواه پيش از تمكن از سفر باشد يا بعد از آن فرقى ندارد، بلكه ظاهر اين است كه قبل از ماه‌هاى حج تصرف جايز نيست مشروط بر اينكه احتمال عقلايى بدهد كه بعداً بتواند با اين مال به حج برود. آية الله فاضل: حتى اگر اول ماه محرم باشد كه هنوز چندين ماه به موسم حج باقى است.

3) . آية الله سبحانى: نمى‌تواند خود را از استطاعت نسبت به همان سال خارج كند حتى اگر ماه‌هاى حج نرسيده باشد اما حفظ استطاعت نسبت به سال‌هاى بعد لازم نيست مگر اينكه به خاطر زيادى زائر، دولت ناچار باشد افراد را به صورت تدريجى به حج اعزام كند. در اين صورت احتياطاً بايد تمكن مالى خود را حفظ كند. (كتاب الحج، ج1، ص158)

4) . آية الله بهجت: هرگاه انسان مالى داشته باشد كه كفاف هزينه حج را بدهد، مى‌تواند قبل از وقت حركت قافله آن را در مصارف خود خرج كند هر چند ديگر نتواند به حج برود ولى در صورتى كه آن مال را به‌طور نسيه تا زمان بعد از حج بفروشد و منظور فرار از استطاعت باشد، احتياط اين است كه اقدام به اين عمل ننمايد. و اگر نموده با خود معامله مستطيع كند به اينكه سال آينده به حج برود با احتياطاتى كه سبب قطع به اجزاء از حجةالاسلام است (يعنى احتياطاً سعى در تحصيل و حفظ استطاعت شرعيه براى خود در وقت سير كاروان در سال آينده بنمايد نه صرف استطاعت عقليه) و اگر معامله نه براى فرار است بلكه براى حاجت فعلى است كه متمكن از برآورده شدن آن نمى‌شود، مگر بعد از وقت سير يا وقت حج اظهر جواز آن است (كتاب حج، ص11). آية الله خويى: هرگاه انسان مالى داشته باشد كه كفاف هزينه حج را بدهد، حج بر او واجب مى‌شود و جايز نيست در آن مال تصرفى كند كه از استطاعت خارج شود و نتواند تدارك كند. و اين تصرف خواه پيش از تمكن از سفر باشد يا بعد از آن فرقى ندارد، بلكه ظاهر اين است كه قبل از ماه‌هاى حج تصرف جايز نيست. آية الله سيستانى: در تفصيل تمكن از مسير مى‌فرمايند: اگر در آن تصرفى كند كه از استطاعت خارج شود و نتواند تدارك كند، و براى او مشخص شده باشد كه قدرت رفتن به حج در روزهاى آن را داشته باشد، بنابر اظهر حج در ذمّه او مستقر است، ولى اگر قدرت رفتن براى او مشخص نشده باشد، حج در ذمّه او مستقر نيست. (مناسك، مسأله 39)..